Zrozumieć przyrodę, jej mowę, stać się jej częścią. Jak tego dokonać, gdy natłok codziennych spraw przygniata i zabija to co najważniejsze, kiedy rozum walczy z sercem? Jak przestawić skłębione myśli codziennością by widzieć i czuć? Otoczeni betonem, wyimaginowanym obrazem, tworząc swoją urojoną wizję naturalnego idealnego świata, próbujemy podporządkować sobie wszystko, każdy strumień, każde drzewo, każdą część tego świata. Kiedy przyjdzie ten moment, że większość zrozumie że ten świat nie należy do nas, a jesteśmy tylko jego częścią?
A tak niewiele potrzeba. Wystarczy przyrodzie nie przeszkadzać, nie zmieniać, nie podporządkowywać. Na swojej drodze spotykamy coraz więcej ludzi o tych samych poglądach, coraz więcej ludzi, którzy robią coś w tym kierunku. To mocno buduje. Sami świata nie zmienimy, ale wywołamy kręgi na wodzie.
Jednak dopóki nie postawimy przyrody na równi z własnym ja, dopóty nie będzie mowy o szacunku do niej, a w konfrontacji z przyrodą bycie człowiekiem to nadal wstyd, to żaden powód do dumy.
Żuraw zwyczajny
Grus grus
Common crane
fot. Marcin Baranowski
留言