Dzisiaj święto Pań! Dlatego ten wpis będzie dedykowany właśnie Wam. Dla wszystkich Pań, nasz skromny skład przesyła moc życzeń, uśmiechu i optymizmu. Oby nie tylko dzisiaj, każda z Was była szanowana, otoczona zainteresowaniem i należytym szacunkiem. Bez Was ten świat by był szaro-burym bytem, bez większego sensu.
Od nas na tę okazję widokówka, choć aktualna to nostalgiczna zarazem, bo to obraz przywołujący minione czasy i to jak kiedyś wyglądał czas końca zimy w dolinie polskich rzek.
Nieprzebrane i rozciągające się po horyzont rozlewiska Bugu, kraina pełna mozaiki, kolorów, kształtów i najróżniejszych faktur. Miejsce lodu i żyjącej wody, miejsce gdzie najlepiej można dostrzec zaczynające się wiosenne życie, gdzie niebo i niespętane lodem koryta co rusz wypełniają wracające z odległych stron ptaki.
Wspólnie z @Ewa Kozłowska i @Mazovian Wildlife ruszyliśmy kajakami by zanurzyć się w obłęd tego krajobrazu, właśnie teraz gdy przedwiośnie przełamuje dwie pory roku, gdy widać toczącą się walkę zimy z podważalną siła co raz wyższego słońca. Kąsający mróz o świtaniu i akompaniament krzyku żurawi, zawodzenie łabędzi i nieustająca gadanina gęsi. Sięgający nieskończoności labirynt wody i powstających wysepek, kompletny brak ludzi, czyli to co uwielbiamy, takie miejsca nas urzekają.
Właśnie tak kiedyś wyglądały doliny wielkich rzek, zanim pogłębiono koryta, zanim je wyprostowano i wpojono sobie przekonanie o tym, że można całkowicie nad nimi zapanować. Trudno nawet sobie wyobrazić jak musiała wyglądać przestrzeń Biebrzy, Narwi i Bugu sto, czy dwieście lat temu, gdy wody gruntowe były wyższe, opady częstsze, a człowiek nie zaczął się tutaj bawić w Boga. Mimo wszystko cieszymy się, że w tak doborowym towarzystwie dane nam było przeżyć tę nostalgiczną podróż w czasie. Doświadczyć jednego z ostatnich bastionów prawdziwej rzeki i jeszcze raz docenić piękno tego co mamy pod nosem.
Dziękujemy Wam, to był idealny czas. Polska jest piękna.
Bug
fot. Łukasz Boch