Leżąc godzinami w ukryciu przesiąkamy otaczającym nas światem, ciepłymi promieniami słońca, dotykiem wiatru, dźwięku, zapachem wschodu i zimną lodowatą wodą. To nasze miejsce i nasz czas. To czas który spędzamy w samotności. Samotność jest twórcza, skupia, potęguje odczucia, wzmacnia doznania i pielęgnuje dusze. Wszystko to co widzimy czujemy zamieniamy w obraz. Pewne elementy jak kompozycja, światło, nastawy aparatu można się mechanicznie wyuczyć. Największym jednak wyzwaniem jest zapisywanie emocji . Zawsze mniej lub bardziej świadomie poszukujemy i wybieramy kadry z którymi się utożsamiamy, które wyrażają nas i nasze emocje. Fotografia to nasza wielka podróż w nieznane i w głąb siebie. Podążając własną drogą w dzikie ostępy, szukając nowych miejsc i kadrów, odkrywamy zakamarki do których nikt nie dotarł, wychodzimy poza własne ramy. Powielanie własnych schematów i przyzwyczajeń jest bezpieczne, ale blokuje kreatywne myślenie i tak bardzo potrzebny samorozwój. Świadomie rezygnujemy z bezpieczny utartych szlaków poszukując ciągle nowych i nie odkrytych dróg, to sztuka poznawania świata i siebie, sztuka podróżowania i samorozwoju.
Czapla biała Egretta alba Great egret fot. Marcin Baranowski