O zdziwieniu wśród ptaków można by opowiadać godzinami, choć zastanawiające jest, czy faktycznie skrzydlaci odczuwają emocje tego formatu? Zdziwienie, a może bardziej zaskoczenie? W naszej ocenie to drugie niemal na pewno występuje, bo gdy wędrując cicho wzdłuż koryta nie raz i nie dwa zaskoczyliśmy siwą podczas zasiadki, a ta drąc się przeszywająco wzlatywała w swym pokrzywionym locie, no bez dwóch zdań zaskoczenie i basta. Co jednak ze zdziwieniem?
Bohaterka dzisiejszego zdjęcia, choć pewności być nie może co faktycznie nią targało przez tamten krótki moment, to na zdziwioną wyglądała na pewno. Sama sytuacja też zdziwienie wywołać mogła, bo oto niemała przecież czapla i to już całkiem dojrzała, a zatem przebiegła sztuka przekonała się na własnej skórze, że wielkość i przewaga fizyczna nie zawsze gwarantują sukces.
Zbiegowisko ptaków nie było przypadkowe, mielona przepustem woda to świetne miejsce na polowanie. Takie warunki nie tylko gwarantują pas wolnej wody, ale także względne bogactwo w tlen. Zimą gdy woda oscyluje blisko zera, spada zawartość tlenu, a wszelki ruch wody w naturalny sposób zasila ją w ten życiodajny pierwiastek. Wiedzą o tym ryby i ptaki, toteż zawsze można tutaj spotkać i jedno i drugie. Siwa zatem kroczyła majestatycznie wśród mew widząc na płytkiej wodzie potencjalną zdobycz. Gdy zastygła w bezruchu przygotowana do kończącego uderzenia, niespodziewanie zza pleców poderwała się czujna śmieszka, jedna z tych spokojnych. Niewiele sobie robiąc ze zwalistej czaplej sylwetki w bezpośrednim sąsiedztwie, uderzyła błyskawicznym pikiem wyciągając czapli cel. No i co na to czapla? Zdziwiona jak nic.
Czapla siwa
Gray heron
Ardea cinerea
fot. Łukasz Boch