Piękno zgłębiania tajemnic przyrody ujawnia się z czasem, w trakcie procesu, w momencie gdy tydzień po tygodniu, miesiąc po miesiącu zanurzymy się "ich" w wycinek świata, gdy zastygniemy w bezruchu i milczeniu, moment po momencie zaczniemy poznawać życie dzikiego życia, aż staniemy się niemal jak ono.
Wydaje się to w zasadzie oczywiste i mało odkrywcze, dożyliśmy jednak czasów, gdzie sukces, lub bardziej precyzyjnie rezultat ma być osiągany niewielkim nakładem sił i czasu. Bardzo często zapominamy, żeby dostrzec w sposób właściwy nie wystarczy zobaczyć. To pewien proces wymaga od nas poświęcenia, często rutyny, mozolnego powtarzania czynności i wielu porażek pod drodze. Często trudno nam ocenić kiedy nadchodzi ten poznawczy moment, zapewne takim można nazwać nawet krótkie spotkania czy wizyty w dzikim świecie, ale dopiero poświęcony czas i trwające setki godzin zanurzenie się w sposób dosłowny w ich rzeczywistości otwiera nam właściwe drzwi.
Gdy uzmysławiamy sobie, że to się dzieje, to zaczynamy inaczej patrzeć, dostrzegać inne detale, czuć inaczej zapachy, a nawet inaczej absorbować otoczenie, jego temperaturę czy światło. Pozornie nudne, czy opatrzone miejsce stopniowo ujawnia nam każdy, najmniejszy zakamarek, odkrywamy artystyczny układ roślin, drzew, blików i plam. Długo obserwowany ptak staje się niemal towarzyszem, rozmawiamy z nim w myślach i próbujemy odczytać zamiary, poznajemy rytuał dnia, zwyczaje, ulubione miejsca, a nawet specyficzną i indywidualną metodę polowania. Wiemy, gdzie robi wypluwki, a gdzie odpoczywa trawiąc, wiemy gdzie i jak uderzy w ofiary, oraz jak się zachowuje gdy nadchodzi niebezpieczeństwo.
Ta szeroko rozumiana forma poznawcza jest dla nas esencją tworzenia, dzięki niej docierają do nas doznania mocne, ale również te subtelne, normalnie niezauważalne. W świecie gdzie ponoć nie ma już czego odkrywać, my piszemy własną historię.
Zimorodek zwyczajny
Kingfisher
Alcedo atthis
fot. Łukasz Boch