"Nie przez poznanie, ale przez przeżywanie świata, ustalamy swój stosunek do niego."
-Albert Schweitzer
Robimy mało przypadkowych zdjęć i choć często spotyka się to ze zdziwieniem w najbliższym otoczeniu, większość czasu wędrujemy bez aparatów. Z czasem wykształciło się pewne przeświadczenie, że w danym momencie skupiamy się na konkretnym celu. Gdy zaczynamy zdjęcia, rozpoczynamy często cykl fotografii trwającej kilka lub nawet kilkanaście sesji. Przez ten czas poznajemy naszych bohaterów. Ich zwyczaje, zachowania, wygląd. Gdy zdjęcia trwają odpowiednio długo, dochodzi do naturalnego przywiązania, zżycia się z tematem w sposób głębszy.
Chyba szczególnym przypadkiem była rodzina perkozów dwuczubych w trakcie jednego lata. Zdjęcia trwały nieprzerwanie przez trzy miesiące, a łączna ilość przekroczyła sześćdziesiąt wypadów. Chyba nigdy wcześniej i nigdy potem nie doszło do tak głębokiego związania się z konkretnymi ptakami, z konkretną rodziną. Prześledziliśmy niesamowity czas toków i budowania gniazda. Umacniania więzi by nareszcie być świadkami złożenia jaj. Przez niemal miesiąc fotografowaliśmy parę podczas znoju wysiadywania w różnych warunkach pogodowych, aż pewnego pięknego lipcowego poranka, zobaczyliśmy cud narodzin. Nagle z naszych dwóch modeli powstała rodzina licząca pięć ptaków. Zaczął się okres opieki i dojrzewania. Pamiętamy też doskonale dzień, gdy malce zaczęły naukę latania, by jakiś czas później zniknąć na dobre.
Dzisiaj, oceniając ten czas spędzony przy jednej rodzinie, zupełnie pospolitych ptaków, dochodzimy do wniosku, że dla nas właśnie w tym tkwi istota przyrodnika. To przeżywanie. Nie da się poznać czyjegoś życia bez wejścia w jego świat, bez spędzenia z nim setek godzin. To proces i nie da się tego przyśpieszyć. Gdy jednak już uda nam się dostać do tego zamkniętego kręgu, doświadczymy czegoś szczególnego, pozwalającego nam czuć się wyjątkowo.
Perkoz dwuczuby
Great Crested Grebe
Podiceps cristatus
fot. Łukasz Boch
Comments