Mimo, iż spędzamy setki godzin leżąc samotnie w ukryciu, to nigdy przez myśl nam nie przeszło, że właśnie straciliśmy i zmarnowaliśmy cokolwiek. To czego doświadczamy jest przecież niezwykle cenne. To, co jest nam dane i co zarazem tracimy bezpowrotnie każdego dnia. Coś, czego nie można kupić, cofnąć, czy odzyskać. To, co większość marnotrawi z mniejszą lub większą świadomością.
Czas dla każdego ma inną wartość, wartość niewymierną i niepoliczalną. Chłoniemy zatem z całą świadomością codzienny, najpiękniejszy spektakl. Spektakl budzącego się dnia. Setki wschodów, codzienna eksplozja budzącego się życia, ogniste promienie, zapachy, dotyk ciepłego wiatru i zimnego deszczu, zlani potem, przesiąknięci zimnem. Z pełną świadomością i premedytacją tracimy to, co najcenniejsze by być, widzieć i czuć.
Perkoz rdzawoszyi
Podiceps grisegena
fot. Marcin Baranowski