Mieliśmy zaledwie kilkanaście minut, żeby nacieszyć się tym niezwykłym wiatrakiem. Kilkanaście minut zanim się zaczęło. Wtedy nikt nie mógł przypuszczać, że staniemy się świadkami sytuacji dzisiaj wszystkim dobrzej znanej, ale wtedy kompletnie obcej i trudnej do wyobrażenia.
Piękny paltrak wznoszący się na cmentarzu miał być zwieńczeniem długiej drogi. Zbliżał się zmierzch, warunki na drogę mleczną były wymarzone, a wizja starego młyna rozpalonego od tyłu naszą galaktyką, świdrowała nam głowy od samego rana. Wijąca po wzgórzach. zapomniana dróżka doprowadziła nas do niewielkiej osady. Już z daleka zauważyliśmy sylwetkę młyna wznoszącego się na pobliskim cmentarzu. Zaprawdę niezwykłe połączenie, pobudzające zmysły i wyobraźnię. Statywy, aparaty, plecaki, butelka z wodą i w drogę. Upłynęło kilkadziesiąt minut, zapadły ciemności, a my zaczęliśmy zdjęcia. Nagle naszą uwagę przykuły światła samochodu, a później liczne sylwetki ludzi kręcących się wokół naszego auta. Zostawiliśmy aparaty i ruszyliśmy sprawdzić co się dzieje. Już z daleka widzieliśmy, że to nie są typowi miejscowi, czy turyści. Latarki, czołówki i te dziwne stroje. Była noc, ale nawet w ciemnościach widziałem, że coś jest nie tak. Gdy byliśmy może pięćdziesiąt metrów od nich już widziałem, że to wojsko, czy też straż graniczna. Kominiarki, broń, kontrola i liczne pytania. Było uprzejmie i grzecznie. Ostrzeżenie o uchodźcach i niebezpieczeństwie, a potem równie grzeczna, ale bardzo stanowcza prośba, aby oddalić się na co najmniej dziesięć kilometrów w głąb kraju. Tak właśnie zaczęła się ta cała graniczna zadyma.
Jedyny ocalały set zdjęć jaki wykonałem w tym miejscu, stworzył to co dzisiaj oglądacie. Droga mleczna i jeden z sokółkowskich wiatraków. XIX wieczny paltrak w Minkowcach, zapomniany młyn, który przeżył rewolucje, wielką wojnę, najazd bolszewików, Niemców i całą komunę. Może doczeka się od naszego pokolenia pomocy i ratunku, a może zawali się za jakiś czas i zostaną po nim tylko zdjęcia i trochę historii.?
fot. Łukasz Boch